Peter is al geruime tijd bij ons in de kliniek. Hij heeft de diagnose borderline en alcohol afhankelijkheid gekregen. Door zijn jarenlange alcohol misbruik zijn de hersenen aangetast en heeft hij op dit moment last van korsakoff. Een typisch geval van dubbele diagnose. Het is een van de weinige patiënten waarvan ik kan zeggen dat hij in “Zuidlaren” het beste af is.
In het begin van Peter zijn opname liep hij vaak weg om thuis weer naar de fles te grijpen. Hij werd dan door de politie weer opgehaald en netjes bij onze kliniek afgeleverd, dit was wekelijkse kost. Als je hem hiernaar vraagt moet hij lachen. Is dit nou omdat hij aandacht wil door zijn persoonlijkheid stoornis of wil hij gewoon gehoord worden? Ook heeft Peter totaal geen ziekte inzicht hij mankeert niks en af en toe een drankje waarom is dit nou verkeerd? Op de afdeling hielden ze hem eerst heel kort waardoor hij steeds vaker wegliep. Nu geven ze hem meer de vrijheid en een compliment wanneer hij uit zichzelf weer terug komt naar de afdeling, nadat hij zichzelf heeft bezopen in zijn huisje. Een keer is Peter vanaf de gesloten arbeidstherapie groep weggelopen rechtstreeks naar zijn huis. Toen hij 4 dagen later weer bij ons kwam hebben we hem naar zijn avontuur gevraagd. Hij kon ons in geuren en kleuren vertellen waarom en hoe hij is weggelopen en wat hij thuis allemaal heeft gedaan. Of dit allemaal op waarheid berustte blijft de vraag. Hij heeft ons daarna ook gezegd dat hij niet weer bij ons zou weglopen omdat wij altijd zo goed voor hem zijn geweest. Dit is na die tijd ook niet meer gebeurd.
Peter is nu al 10 maanden bij ons en is aardig gehospitaliseerd, ze kunnen hem nergens naar toe doorverwijzen. VNN wil hem niet omdat volgens hun de persoonlijkheid stoornis te veel op de voorgrond ligt en hij kan niet zonder persoonlijke begeleiding terug naar zijn oude huis, omdat hij dan direct weer in zijn oude gewoontes zou vervallen. Maar gepaste hulp willen/kunnen ze hem niet bieden. Dus waar moet Peter dan heen? Zuidlaren zou de beste oplossing voor hem zijn, hier kan hij een gepaste behandeling krijgen voor zijn problematiek, maar er is nu geen plek. Op dit moment fungeert onze kliniek dus als tussenopvang of ‘hotel’ voor Peter.
Wat ik met deze situatie wil verduidelijken is dat er te weinig plek is voor mensen met een dubbele diagnose. Peter heeft juist baat bij een gepaste behandeling nu is hij al 10 maanden onderweg en er is nog niets gedaan aan behandeling. Hij valt steeds tussen wal en schip en dit voelt hij ook zo, waardoor hij in het begin van zijn opname behoorlijk onhandelbaar was en geen enkele hulp wilde aannemen. Hij wist absoluut niet waar hij aan toe was en dat was juist het enige wat Peter nodig had: Duidelijkheid! Dit kreeg hij niet waardoor hij steeds meer dingen ging doen die niet door de beugel konden en steeds dieper weg zakte.
Er mist een plek voor patiënten met een dubbele diagnose waar ze de begeleiding kunnen krijgen die ze nodig hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten