Column: ''Drang en dwang, waar houdt het op?!''

Wie kent het verhaal niet? Een veroordeelde pedofiel (Sytze van der V.), die zijn straf heeft uitgezeten, wordt geweigerd in de gemeente waar hij vandaan komt. In dit geval is dat de gemeente Eindhoven, zij hebben hem zelfs een gebiedsverbod opgelegd. De buurt waar hij woonde wilde hem niet terug zien, want wie wil er nu een pedofiel als buurman?! Oké, laten we elkaar geen mietje noemen, de weerstand van de buurtbewoners is enigszins begrijpelijk, maar gaat de gemeente hier nu niet zijn boekje te buiten?

Sytze van der V. heeft zijn straf uitgezeten die hem is opgelegd door het Nederlandse rechtssysteem. Je zou dan denken dat hij op de dag van ontslag zijn leven weer kan oppakken, weliswaar in een kinderarme woonomgeving, maar hij kan zijn leven weer oppakken. Zo werkt het helaas niet, Sytze van der V. zijn straf is pas begonnen op de dag van ontslag. De veroordeling door de maatschappij weegt zwaarder dan zijn detentie. Hij kan nergens meer wonen in de gemeente Eindhoven, uitkering aanvragen of werken is onmogelijk gemaakt. Hij leeft op dit moment als een opgejaagd stuk wild, past dit in onze huidige maatschappij? Ik denk het niet, iedereen heeft recht op een tweede kans? Iedereen heeft recht op privacy? Iedereen mag zelf beslissen waar hij/zij wil gaan wonen? Niets van dit alles is terug te zien bij Sytze van der V. Ondanks het gepleegde delict, blijven het mensen met rechten.

Ik praat zijn daden absoluut niet goed, hij moet gewoon met zijn vingers van kinderen afblijven. Maar is het probleem opgelost door het zo aan te pakken als de gemeente Eindhoven? Ik denk van niet, ik denk dat de gemeente Eindhoven een ander juist opzadelt met hun problemen, ‘not in my backyard!’ Alles is prima, zolang ik er zelf geen hinder aan ondervind.

Een klassiek voorbeeld van hoe het niet moet…