dinsdag 17 januari 2012

Internationaal onderzoek

Zowel in Nederland, Engeland en Amerika wordt al jarenlang onderzoek gedaan naar comorbiditeit/dubbele diagnose.

Uit onderzoek van Nederlandse bodem blijkt dat 20 tot 50 procent van de ggz patiënten te maken heeft met verslavingsproblemen en 60 tot 80 procent van de patiënten in de verslavingszorg psychiatrische problemen heeft (Trimbos,2000). In het gevangenis wezen zou 80 tot 100 procent van de verslaafden een psychiatrisch probleem hebben (Schipholt,2006).

Volgens Trimbos is bij 70 procent van de mensen met schizofrenie sprake van middelen- afhankelijkheid, bij mensen met een bipolaire stoornis is dit 50 tot 70 procent en bij mensen met een depressie 30 tot 50 procent.

Daarnaast is uit het signaleringsrapport "voorzieningen voor verslaafden met psychiatrische stoornissen" (2002) gebleken dat het aantal patiënten met een dubbele diagnose toeneemt. de volgende factoren zouden hierbij een rol spelen:
- Verandering in de medisch-psychiatrische terminologie/stellen van de diagnose
- Sociaaleconomische veranderingen/ minder beschermende middelen dus ook meer kans op middelengebruik
-Veranderingen in de geestelijke gezondheidszorg/ vermaatschappelijking
-Toegenomen beschikbaarheid psychoactieve middelen
-Verandering maatschappelijk gebied / geïndividualiseerde samenlevingswijze/zwakkere familiebanden/minder mantelzorg

Dit rapport stelt ook dat er te weinig instellingen zijn die patiënten met een dubbele diagnose de benodigde zorg kunnen bieden. In 2002 waren er slechts twee specifieke voorzieningen in Nederland. In tussen zijn er wel wat klinieken bij gekomen maar die zijn vrijwel allemaal van open aard, wat betekend dat het niet geschikt is voor de patiënten met een juridische maatregel.

Onderzoek in Engeland wijst uit dat zeker binnen de gevangeniscontext veel personen lijken te voldoen aan de criteria van de 'dual diagnosis'. 20 procent van de volwassen gedetineerden zou ernstige psychische stoornissen hebben en 75 procent een 'co-occuring substance use disorder' of te wel een verslaving naast de psychische problematiek (Black,2004).

Peters & Bartoi (1997), Drake & Wallach (2000) en Eden, Peters & Hills (1997) geven een overzicht van de veel voorkomende gemeenschappelijke factoren van gedetineerden met een dubbele diagnose:

- gedetineerden met een dubbele diagnose hebben ernstige moeilijkheden met betrekking
tot tewerkstelling, familie- en sociale relaties; hebben meer uitgesproken medische
problemen en minder vaardigheden om een relapse te voorkomen
- gedetineerden met een dubbele diagnose lopen meer risico om
behandelingsprogramma’s voor druggebruikers vroegtijdig te verlaten
- er is een snellere overgang van beginnend druggebruik naar afhankelijkheid
- er wordt een hogere mate van hospitalisatie vastgesteld
- een hogere prevalentie van depressie en zelfmoord
- een minder gunstige prognose wat betreft het volmaken van een behandeling
- het niet opvolgen van medicatie- en behandelingsvoorschriften

Motivatie verhogende behandeling in combinatie steungroepen en systeemtherapie zouden volgens Drake en Wallach (2000) de kans op genezing het meest vergroten.


Uit Amerikaans onderzoek komen de volgende bevindingen naar voren:
(American Medical Association,2003, nr 8)

37 procent van de alcoholverslaafden en 53 procent van de drugsverslaafden hebben ook een ernstige psychiatrische stoornis. De volgende psychiatrische problemen komen het vaakst voor in combinatie met alcohol of drugsverslaving:
- Depressieve stoornissen, zoals depressie of een bipolaire stoornis.
- Angst stoornissen, zoals een generaliserende angststoornis, paniekstoornis, fobieën.
- Andere psychiatrische stoornissen, zoals schizofrenie en persoonlijkheidsstoornissen.
Uit volgende cijfers is af te lezen in welke mate een verhoogde kans op verslaving aanwezig is bij bepaalde psychiatrische problemen:

Antisociale persoonlijkheidsstoornis
 15,5%
Manische episode
 14,5%
Schizofrenie
 10,1 %
Paniekstoornis
 4.3 %
Depressieve episode
 4.1 %
Obsessieve-compulsieve stoornis
 3.4 %
Fobieën
 2.4 %


Volgens het onderzoek is de steun van lotgenoten belangrijk, de zogeheten support groups. Maar nog belangrijker achten zij de steun van de familie. Hoe meer inzicht de familie heeft in de problemen en hoe beter de familie hier mee om leert te gaan hoe groter de kans van de patiënt op duurzaam herstel.
 (Comorbiditeit van psychiatrische stoornissen met alcohol en andere drugs. Results from the Epidemiologic Catchment Area (ECA) Study De resultaten van het epidemiologisch verzorgingsgebied (ECA) Studie)

Geen opmerkingen:

Een reactie posten