Documentaire : “Verbannen naar Beilen”
Makers: Casper Haspels & Jos Kuijer
Duur: 50 minuten
Verbannen naar Beilen
Deze documentaire gaat over de 'grootste lastpakken van de Randstad' die gedwongen worden overgeplaats naar de in 2009 opgerichte psychiatrische kliniek duurzaam verblijf in Beilen. In deze kliniek verblijven 120 overlastgevers uit Rotterdam en Amsterdam: psychiatrische patienten met een drugs en/of alcohol verslaving.
In deze 50 minuten durende documantaire volgen we Wilma, Benji en Frans. Alledrie tegen hun wil opgenomen in Beilen. Wilma leefde op straat, is afhankelijke van Cocaine en wil niet stoppen met het gebruik hiervan. Benji drinkt, vind het maar niks in Beilen en van hem hoeft er geen traject te komen, hij wil gewoon weg uit het ´rampenkamp´. En dan Frans, die bij de eerste aanblik op zijn huisje zich een superstar waant en het op het eerste gezicht prima lijkt te vinden in Beilen. Alleen het blowen, tjah : "waar doen die mensen toch zo moeilijk over?"
De instelling weet dat er binnen hun muren drugs en alcohol aanwezig zijn, de patienten zijn slim en vinden telkens weer nieuwe manieren om hun middelen binnen te krijgen. Regelmatig worden er controles uitgevoerd om de middelen op te sporen en na aanleiding hiervan met de gebruikers in gesprek te gaan. Het vraagstuk voor de instelling blijft echter: 'Hoe leren we hun te veranderen zonder te straffen en te beheersen? "
Het is een interresante documentaire. Jammer genoeg krijgt de kijker langzamerhand wel het idee dat het een kansloos gebeuren is. Per slot van rekening worden er helmaal geen succesverhalen gefilmd. We zien alleen dat de opgenomen patienten niet willen veranderen, dat ze in de mooie verblijven waar ze 'wonen' vrolijk kunnen blijven gebruiken, dat de verloven niet van een leien dakje gaan en dat de patienten die wegens overlast uit de Randstad geplukt zijn nu regelmatig overlast in Beilen veroorzaken. Aan het eind van de documentaire krijgen we te horen dat Wilma terug bij af is (in Rotterdam), dat Benji zelfmoord heeft gepleegd en dat Frans wegens leverfalen overleden is..........
Het begint er haast op te lijken dat deze documentaire gefilmd is uit het standpunt van enkele inwoners uit Beilen die het maar niks vinden dat de instelling in hun dorp gehuisvest is. Een paar succesverhalen voor onze gerustheid, en wat meer informatie over het verleden van de patienten (het waárom zijn jullie nou zo geworden als jullie zijn) zouden een welkome aanvuling geweest zijn op deze wat éénzijdige documantaire.
Goed samengevat, zelf vond ik het een interessante documentaire om te zien en heb ik de afgelopen jaren leren kijken tussen de minder goede dingen door....er zitten af en toe wel wat lichtpuntjes in. Het einde is een trieste op waarheid gebaseerde samenvatting. Alleen successen laten zien zou ik persoonlijk niet waarderen; in de hulpverlening hebben we vaak met teleurstellende resultaten te maken en daarom denk ik dat je als hulpverlener de kunst van het herkennen van kleine successen moet beheersen.
BeantwoordenVerwijderenWel vraag ik mij af of in het digitale vakblad een documentaire c.q. een recensie hierop gekozen had mogen worden, die ook in de opleiding is aangeboden.
Groet Linda Schonewille